Het is al weer heel wat jaren dat we haar voor het eerst mochten ontmoeten. samen met haar man en de medewerkers van haar toen kortgeleden geopende instituut. Irena
met haar man. samen kregen ze het voor elkaar om een oud schoolgebouw toegewezen te krijgen en daar een dagopvang voor verstandelijk beperkte kinderen op te starten. Hoe was dat zo gekomen?
Irena studeerde Duits en werd lerares. Ze spreekt nog altijd vloeiend Duits , maar nu met mensen die hulpgoeddren brengen. Want 15 jaar geleddn was ze voor een stage in Duitsland en zag daar voor het eerst hoe je kunt omgaan met verstandelijk beperkte mensen. Het was een openbaring voor haar. Ze wist niet beter dan dat je hen opsloot als je niet bij hen kon zijn. Ze wist van de moeiten van de ouders, maar zag geen oplossingen. En toen werd ze geraakt door wat ze zag in Duitsland. teruggekomen in Belarus ging ze orthopaedagogiek studeren. oonderwjl zocht ze naar mogelijkheden de ouders te helpen. zo ontstond het plan om dagopvang te realiseren. Samen met de oud er rs probeerde ze een lokatie te krijgen, en dat lukte. Een oude school werd ter beschikking gesteld. Een aanvraag bij de overheid leverde salaris op voor een aantal medewerkers. Verder was ze aangewezen op vrijwilligers en giften. Onze werkgroep werd er gebracht door Valentina. We konden helpen met verf, en door de jaren heen met van alles en nog wat. Nu brachten we pakketjes voor de kinderen en omdat er 10 kinderen op de wachtlijst staan zal ze van de lading kinderbedjes krijgen die uit dagverblijven uit Nederland komen.
Maar nu gaat het om de ontmoeting met een christenvrouw. In het orthodoxe Belarus een uitzondering een Rooms Katholieke vrouw te ontmoeten. Die zijn er velen meer, maar om begrijpelijke redenen waren we die niet eerder ontmoet. Ook zij ondervonden ten tijde van het communisme vervolging. We kwamen heel naddrukkelijk over de betekenis van het geloof te spreken toen we samen de maaltijd gebruikten. Voor de maaltijd, waarvoor we hen haden uitgenodigd, vroeg ik zegen voor de maaltijd. Ik deed dat in het Duits omdat een deel van hen dat verstond. En prompt begon zij simultaan te vertalen in het Russisch voor de overigen. Het was een openbaring die ons verwonderde.
Haar werk mogen we nu al een aantal jaren volgen. We zijn dankbaar voor wat ze doet. De Heere God gebruikt mensen. Heerlijk is het als we mogen zien dat mensen hun gaven in dienst stellen van medemensen die door de samenleving terzijde worden geschoven. Dan geeft de Heere ons iets te zien van Zijn werk. Als een teken, een aanwijzing. Belangeloos jezelf geven voor de mensen die niet meetellen. Dat deed de Heere Jezus op volmaakte wijze. HIJ stierf voor zondaren. Voor goddelozen. Wat een wonder als we Hem mogen kennen. Een vreugde als Hij ons daarvan iets laat zien in het werk van mensen. Als er temidden van alle materialisme en egoīsme een mens op onze weg komt, die wijst naar omhoog en naar de ander.
Gehoorzaam leven 